Ik houd van de zee en ik weet uit ervaring hoe onberekenbaar ze is.
Ze kan je verschrikkelijk mooi en kalm toelachen, en voor je het realiseert kan ze veranderen en wordt je aangevallen door gemene winden en golven die over je heen slaan en je heen en weer schudden en rollen. Ik heb gezien hoe gevaarlijk het is als je lading niet goed is vast gestouwd, en gaat verschuiven in een winterstorm, hoe kabels kapot springen alsof het dunne draadjes zijn en hoe containers als kistjes door de lucht kunnen vliegen en met de golven overboord kunnen slaan.
Mijn meest geliefde schip, de "Mezada", waarop ik een aantal jaren de halve wereld heb rondgereisd verdween tijdens een storm met man en muis in de golven, een jaar of wat nadat ik haar verlaten had. Ze was altijd al een ongeluks-schip geweest, ook toen ik nog aan boord mee voer: op een dag liepen we aan de grond in de Schelde toen we met een lading staal vanuit de USA op weg waren naar Antwerpen en het duurde meer dan 24 uur voordat 13 sleepboten haar weer vlot konden trekken
Een andere keer hadden we een overspannen machinist aan boord, die brand stichtte in de machine kamer, midden op de oceaan, toen we op weg waren naar New Orleans. Twee dagen lang dobberden we stuurloos rond op een onstuimige en door een storm geteisterde oceaan voordat de machinisten de motor weer op gang kregen.
Op een van de reizen over de Grote Meren in Canada liepen we een groot gat op in de boeg, toen we een hoek van een sluis ramden. Het gat moest gerepareerd worden voordat we verder konden en vervolgens vroren we vast op een van de meren. Een Canadese ijsbreker wist ons na twee dagen weer los te krijgen en begeleidde ons naar de laatste sluizen zodat we als een van de laatsten voor die winter de Canadese wateren toch nog konden verlaten.
Ik houd nog steeds van de zee.
Er zijn momenten geweest dat ik verschrikkelijk bang was, toen er geen radio contact meer was met de wal, toen machines het begaven tijdens een storm, de keren dat het er naar uit zag dat het schip het niet meer kon winnen van de wind en het water, maar voor mij keerde de zon altijd weer terug en daarmee ook de vogels en de dolfijnen en de stemmen en het gelach van mensen aan de vaste wal.
Ja, ik houd nog steeds van de zee.
